Umut Şiiri - Dilek Mert

Ben bütün kır çiçeklerini topladım
Küçük dünyama büyük büyük umutlar ektim
Tohum toprağa gizlenince yeşerir dediler
Sakladım!
Dağlara koştum düz bayır dinlemedim
Yağmur yağarken saçlarıma üşümedim
Soluk almadım soğuk rüzgarlar içtim
Her su damlasında çocuk oldum
Attım kendimi şehrin sokaklarına
Ayıp bilmedim utanmadım
Zamanla saatle dakikayla saniyeyle yarışmadım
Telaş yapmadım
Adımı seri katile çıkaranlara güldüm
İçimi göremediler
Kılıçtan keskin sözcüklerim
Her biri figüran
Vurdum omuzuma küçük bir kız çocuğu
Farzet saat sabahın sekizi
Düşün ki gece üç beş sancılanması
Ben koştum yorulmadım
Beyaz güller kırmızı güller
Sarı laleler kokladım
Ellerim kanarken dikenlerini koparmadım
Acıya kahkaha bastım
Öyle naralar attım ki
Biliyorum!
Sorsam kördünüz sağırdınız dilsizdiniz
Duymadınız görmediniz
Canım milyon defa yandı
Söylemedim
Çığlıklarım soğuk duvarlara hapsoldu
Göğün gürlemesi ürkütmez beni
Yalnızlık ağır alışkınım koymaz bana
Kaçacak sığınacak bir başka liman yok
Korkuyorum!
Gece vurdumu penceremden içeri
Siyah gölgem düşer karanlık düşler ülkesine...! ! !

(09.09.2012)