Umut... Şiiri - Yusuf Mescioğlu

Her gece bir kederle boğuşuyor yüreğim.
Gittiğin günden bu yana,
Bir yalana inandırıyorum gönlümü,
Umut diyorlar adına…
Teselli aramaktan korkuyorum,
Kırılan kadehlerinde bu aşkın.
Her gece aynı rüyadan uyanıyorum ansızın.
Aynalar düşman bana.
Bir sen anlardın beni bu şehirde
Bir de dilini hiç öğrenemediğim susuşların.
Neye inanmıştı da gönlün,
Lisanı değişmişti bakışlarının.

Artık yıldızları sayamayacak kadar yorgunum.
Ne zaman gökyüzüne baksam,
Gözlerinin maviliği kanar gözlerimde,
Ellerimde kayıp giden gençliğim.
Sağ yanımda yalnızlık, solumda kimsesizliğim.

Şimdi iki kişi yok bu sevda da,
Biri çoktan terk edip gitti bu toprakları,
Diğeri,bir uçurumun kenarında son adımı atmakta.
Bir ömürden az kaldı unutmaya,
Bir adım sonrası uçurum.
Bir anlık cesaret kaldı unutulmaya.

Sen gittikten sonra,
Ne yaptıysam inandıramadım gönlümü
Adına umut dedikleri, o matemli yalana…