Hiç anlamadığım kadar,
Mutluluk peşimdeydi.
Çıkışlarım doluydu, bugüne bugün.
Ufku geniş, güneşli bir Pazar.
Atacak düşlerim yoktu.
İçime gömdüğüm karanlık günlerim.
Işıklara saçılmış, yarınlar gibi.
Seslerin boğulduğu, hayatın noktası çoktu.
Kırık dökük umutları, atmak gerek.
Odalar boş, loş bir ışıkla.
Kabul görmüş, kesilmiş sözler.
Bırakmak olmaz umutları, gelirse seyrek seyrek.
Kayıt Tarihi : 17.3.2016 09:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Umman Gönlüm](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/03/17/umut-746.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!