Umut Şiiri - Arzu Çetin Ermiş

Bir yaprak hışırtısı kadar sessiz dakikalar
Kurumuş dallar, serin bir rüzgâr
Ve baharın ardına güzle düşmüş yaşlar
Güneş renginde dallar
Güneş tadında yollar
Huzur getiren bir sükût saklar sokaklar
Bir dinleyiştir bu yüreği ince ince
Baş başa kalabilmektir kendinle
Dalıp gitmek bazen bir buluta
Yahut öylece dolaşmak ellerin yanında
Ama hep gören, hep seven
Kimi zaman bekleyen
Suskun ama içine dert etmeyen
Sevgileri sere serpe ıslatan sonbaharda
Yaz güneşinde kurutmadan saklayan
Buğulanmış gözlere bakabilmeyi bilen
Ve yürümesini öğrenmiş olmak
Ya da sevmeyi öğretene binlerce yürekle
Bilmeyi öğretene binlerce yürekle
Sevgileri bahardan aşırana köle olmak
Köle olmak, özgürlüğün en sessiziyle
Sevdalara baş kaldırmak
Masum bir kabullenişle
Gülümsemeyi unutmamak
Kırmak değil, kırılmak uğruna susmak
Bir yaprak hışırtısı kadar sessiz dakikalar
Kurumuş dallar, serin bir rüzgâr
İllâki hissettiren, yakan sevdalar
Ve yine bir gülüş, olmayana da
Yeni bir bakış gelmeyene de
İllâki vefa diyen yollar
Ve son bir his yolda kalmışa
Yeni bir umut adı konmamışa.