*Umut* Şiiri - Handan Koca

UMUT
Bir yasak içimde yaşattığım
Bir cesetin bakışlarında kalmışım
Umut etmek bile hayal
Belki açar gözlerini belki açar
Umut! ne olur senli sevdalarımda kal
Sensizliğin üstesinden gelemem
Yanına beni de al
Umut çok zor yar
Mevsim sonbahar
Aşkımda ayaz var

Umut en zor zamanlarımızda ki tek sığınağımız. Bazen annemiz bazen kardeşimiz bazen en kıymetli dostumuz ya da yârimiz. Neler yaşanır neler şu dünyada. Fakat ne yaşanırsa yaşansın biten aşklarda, her ayrılıkta, beklenen sevgilide, hep o vardır. Umut hiçbir zaman bitmez, tükenmez. Kalbimizin pompaladığı kan değil umuttur. Sen ne kadar yaşatmak istersen, kalbinle beraber yaşar o da. Bazen yaşadığının farkında bile olmazsın. Uzun zamandır görmediğimiz sevdiğimiz biri aniden karşımıza çıktığı anda ayaklarımızın bağı çözülür, yürüyemezsin. Konuşacakken yutkunursun ne diyeceğini bilemezsin. İşte o zamanlar da bilin ki umut içinizde bir yerlerde saklanıyor. Sessiz sessiz yıllarca hiç şikâyet etmeden duruyor içiniz de. Siz farkında olmadan yaşatır sizi. Bazen hüzünlü bir kelimedir fakat bir o kadar da içimizi ısıtan, küçük bir mum alevidir umut. Bazen ufak bir kıvılcım görürsün koşarak gidersin ona. İçin içine sığmaz yaşanmalıdır dersin. O kıvılcım ateş olmalı bir sebeptir umut. Yaşamana mücadele etmene bir sebeptir. Umut konuşur içinde ‘vazgeçme’ der sana ‘bak ben yaşıyorum hala bir ölünün bakışlarına koyma beni ben senin içinde tam kalbinde yaşıyorum koş ben arkandayım senin’. Umut u dinlersin başarırsın. Başaranlar hiç vazgeçmeyenlerdir. Umudunun sesini dinleyenler hep başarır. Kulaklarını tıkayanlar ise oldukları yerde sayarlar hep. Umuduna şans ver olmak istediğin yerde ol. Ya parla ya da sön.