Umut Şiiri - Kübra Aytürk

Olmuyor!
Beyin kalbi aşıyor.
Kendimi kandırıyorum aslında
Geçer diyorum,
Çakılan çivinin izi kalıyor masada
Ağlıyorum...
Açılıyorum mavi denizlere,
Yüzüyorum yüzüyorum...
Gülüyorum halime;
Aldanmışım, ayaklarımı silkeliyorum çamurdan
Gök yüzünü deniyorum
Gidiyorum mavilere
Ellerim çırpınıyor, kanatlarım yok
Sonra, yenik düşüyor o eller
Parmaklarım kilitleniyor
Gülüyor halime kargalar, serçeler...
Salıveriyorum bedenimi boşluğa.
Alıp kazmayı küreği
Kazıyorum toprağı,
İşte burası, burasıdır diyorum
Ölüleri geçip derinlere iniyorum
Uzakta tarih...
Seviniyorum
Mazi geliyor karşıma
Nefesim daralıyor
Olmuyor!
Yapamadım, oturuyorum bir ağacın altına
Doğa; kuşlar, toprak, yağmur...
İleride bir ışık var
Etrafı sur,
Aşıyorum suru
Sırtıma bir el dokunuyor
O elle yürüyorum huzura
Umut vücudun yarısıdır vesselam
Umudu olmayana ne hacet rica kelam!