Umut Şiiri - Ayşegül Atmaca

nasıl olduğunu anlamadım hiç bir anda girdin hayatıma ve bütün dengelerimi alt üst ettin tehlikeli bir virüsmüş gibi bütün vücuduma yayıldın geçer dedim bu durum kendi kendime hep böyle gitmeyecek ya seni de unuturum günün birin de tıpkı diğerleri gibi seni de gömerim tarihime geçmedi gün geçtikçe yayıldı bu his kendimden korkar oldum nefret ettim kendimden tanıyamaz oldum kendimi seni görmediğim günler yaşamıyordum sanki boğazıma bir hıçkırık gibi takılıyordun boğulacakmış gibi oluyordum konuşamıyordum anlatamıyordum derdimi kimseye içime kapanıyordum gitgide kim sözünü etse tersleyip atıyordum laf ettirmiyordum sevgime bir dünya kurmuştum sadece sen ve ben hayaller kuruyordum ellerin ellerimde oysa sen başkalarıyla kimbilir ne alem de her gece şiirler yazıyordum sana sonra beğenmeyip yırtıp atıyordum hiçbirşey anlatamıyordu güzelliğini hiçbir söz hiçbir dize kendimle savaşıyordum her gece içip içip sarhoş oluyor seni yudumluyor seni içiyordum her şişede sonra ağlıyordum kaderime imkansız da olsa sevmiştim bir kere sen beni anlamasan da sen beni sevmesen de sevmiştim ama şunu bil ki hiç te pişman olmadım bir gün bile seni sevdiğime içimde bir umut bir teselli seni bekledim hep belki sen de seversin diye