Umut mu dedin
Ben dün gece kaybettim o kavramı
Tam 9:15 treni geçerken raydan
Umudumu huzurumu aldı bilmeden
Sanki hançerler sokuldu bağrıma
Sanki ümidimi değil ömrümü almıştı
Sanki giden değersiz ömrüm değil
Geleceğimi götürmüştü o tren…
Koştum ardından yetişemedim
Sonra el salladım umutlarıma
Bi an düşündüm geri gelir mi diye
Artık gitmişti imkansız hayalimle…
Oturdum ağladım ardından
Annenin oğluna ağlaması gibi ağladım
Sığınacak bi omuz aradım o an
Sonra yağmur başladı en derinden
Bense yine ağladım,bu defa sevinçten
Yeni bir umut doğmuştu içimde
Gözyaşımı silecek yağmur vardı artık
O beni seviyordu yanımdaydı hep
Artık ona ağladım onunla yaşadım
Derken geçtim bi dağın eteğine
Bağardım avazım çıktığı kadar
Heey arkadaş üzülme bak gökyüzü var seninle
Heey kuşlar üzülmeyin bak güneş açıyor yine
Hey umutlarım sizde üzülmeyin
Bak yine yağmur yağıyor
Bak bi dost var karşıda
Yüreği seninle çarpıyor seni düşünüyor
Seninle ağlıyor seninle yaşıyor…
Kayıt Tarihi : 5.9.2010 15:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!