Sağanak yağmurların bitimi gibi.
Yalın ayak,yaşadığım özgürlük.
Kaçamak bakışlarında aradım.
Umut,hayatımın devamı oldu.
Kapanarak,karanlık odalara.
Seni bekledim,ışıklı pencereden.
Anlamak,gözlerindeki gizemi.
Umut, yaşantımın ışığı oldu.
Belki bir gün gelirsin.,umuduyla.
Terki ertelersin, düşünürsün diye.
Gerçek seveni anlarsın, hayaliyle.
Umut, içimden hiç gitmedi. hep oldu.
Her hareketinden, olumlu bir şey.
Gülümsediğin an, bir hisse kendime.
Yıllardır bekledim, yedekte bir eşya gibi.
Umut bitmedi, ama artık ömrüm doldu.
Kayıt Tarihi : 10.7.2008 00:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Umut vazgeçemediğim ama hiç olmayan,hayatımın hep ışığı oldu.
![Hakan Özüçelenk](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/07/10/umut-612.jpg)
şiirlerinizde ki duygular belli ki bir özleme.. sevgi var olduğu müddetce ne özlem tükenecek ne de ona sebeb veren hasretlik.. inanıyorum son nefeste bile..
duygularınıza teşekkürler, sevgiyi ve özleminizi bizede yansıttığınız için...
saygılarımla
nefesin son anına kadar!
güzeldi.
TÜM YORUMLAR (2)