Güneş doğar belki yine, bükme boynunu,
Hayat bu, hayata küsmek olur mu?
Yaşayacağız iyi kötü, boynumuzun borcu,
Herşey başlar yeniden, kaybetmezsen umudunu.......
Yine aynı zirveye çıkarız belki,
Yine gözlerimiz kamaşır,
Yüzümüzde parlar, İçimizde,
Yarınımız, Dünümüzle barışır......
Demli bir çayın buğusunda,
Sohbetlerimiz demlenir, keyifler ziyade olur,
Yeter ki kaybetme umudunu,
Umudun içindedir, güneş ve Huzur.
İstanbul 29.10.10
Kayıt Tarihi : 29.10.2010 23:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Küçükönder](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/29/umut-610.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!