Umut.. Şiiri - Sümeyye Nuroğlu

umut saçlarını dağıtmıştı rüzgara tarıyordu....

biliyordu acının geleceğini her dağıtısında saçlarını...

ama umarsız dağıttı saçlarını sarı başaklar gibi özgür tepelere...

acının makası şakladı yine....

saçlar döküldü yağmurla birlıkte yerlere...

umut haykırdı olsun kökü bende....

sen ne kadar kessende...

dağıtırım yine günü gelince...

makasın birgün kırılır paslanır...

yaşanması gereken yaşanır...