Umut Şiiri - Y K

İlklerin heyecanına gömülmüş ruhum,
İlk düş, ilk öpüş, ilk ılık gülüş…
Bir sevda yeterdi bana
Tek bir ruh aynı bedende
Var olan iki ayrı yürek…
Birbirini arayan.

Geçmişim izinden, diyarından
Bu gayrı kalmışlıktan.
Geçmişim sevgili, gözyaşlarımdan…
Bana kalanlarla yetinmeyi bilmişim artık,
Bilebildim bana bırakılanlarla avunabilmeyi,
Düşünebilmeyi, üzülebilmeyi…

En ummadık anda çıkagelsen,
Mesela,
En beklenmedik diyarlardan,
Ulaşıversen yanıma…
Sonra bir ah çeksen
Bütün yaşanılanlara…
Bir ah yeterdi bana
Silebilmek için her şeyi…

Hoyratım şimdi!
Yarınım ne eyler bilinmez,
Şimdi böyleyim ama …

Var olurken, dize gelirken
Ve dökülürken,
Sorgulamalarım, ama hissederek…
Sevgili,
Umulmaz, görülmez, duyulmaz…

Saçlarım nefesini özlemiş,
Ruhum sıcaklığını,
Başım ise göğsünü.
Göğsünde yatıp uyumayı…
Ve sadece ama sadece yok olmayı,
Senle var olurken… sadece…

Bir avuntu, tek bir özlem,
Yeter mi bu gözyaşlarıma.
Dindirir mi tek bir söz,
Tek bir dilek
Bu mısraları saymaya…

Yok oldum şimdi ben de sen gibi
Sevgili,
Yüreğimden yok oldum.
Uçtum şimdi,
Konamam bir ağaca
Çünkü her ağaç sallıyor bedenimi.
Her yaprak aykırı benliğime.

Şimdi yok oluyorum
Sevgili,
Sen gibi.
Düş oluyorum şimdi ve yarın
Ama masallara dalamıyorum
Çünkü geçmiştik değil mi biz o yalanlardan…