Umut Şiiri - Kasım Taşdemir

Saklı hazinelerim var
Bilinmez akşamların derin ufkunda
Hani beni unutan o yar
Zenginliğime bedeldi o kadar
Saf ve samimane ecelim oldun
Ah felek ah zalim dünya
Ben bu gönlüme kimi alayım
Kime kapatayım kapıları kırık camlar…
Bilemiyorum ve yorgunum ey yar
Saçlarına tarak olamadım ellerime dolayamadım
Her karışında seni koklayıp burnuma soluyamadım
Utandım ecelden, çekindim sevdamızdan.
Korktum birazda deli ayrılıktan.
Serkeş bir sevda atında durmaktan,
Gayri usandım artık seni el güne sormaktan
Ah yarılık, ah umut, bilmem ki nerden buluşup
Bu aşkın hatırına yan yana oturup
Beni dizginlemezsiniz neden?
Kanlı gömleğimle mi gelsem
Yoksa az bir hayat nefesimle mi gelip haykırsam
Ve desem, diyebilsem…
Laf döksem ortaya sizler de dinleseydiniz ilk sözüm;
Ey sersem!
Çare yok mu bu derdime yok mu bir derman?
Uyanma vaktidir gayrı halinden utan
Bir ışık ol bir ark gibi yoluma seril
Beni o yârin dudaklarında erit

Kasım Taşdemir
[email protected]