Umut Şiiri - Ahmet Demirkapı

Umut nedir,
Hayal nedir,
Boşluk nedir,
Ölüm nedir,
Bilirmisin sen? ? ?

Bir ucu yokoluş,
Bir ucu varaluş,
Bir ucu da, KURTULUŞ...

Yokoluş,
Bir daha hatırlanmamak.
Yokoluş,
Hiç bir işe yaramamak.
Yokoluş,
Hayallerin bitişi,
Umutların tükenişi,
Karanlığın sonsuzluğu...

Sen hiç yüksekten düştün mü?
Bir apartman,
Bir ağaç,
Yada bir doruktan...

Düşerken,
Ölümü mü düşündün,
Yoksa KURTULUŞU mu? ..

Sevdamın sonsuzluğundan,
Ölümü yakıştıramadım,
Kurtuluşu düşündüm hep.
Belki de, yokoluşum ondan...

Kurtuluşu düşünmek,
Zirveden düşerken düşünmek,
Ağaçtan düşerken düşünmek,
Doruktan düşerken düşünmek,
Düşünmek KURTULUŞU...

Doruktan düşerken,
Bir ömür yaşanır,
Her bir saniyesi,
Bir asır...

Zaman kısa,hem de çok.
Belki de saniye bile değil,
Sayiselerde saklı yaşam...

Bir ömür...
Günler,
Aylar,
Seneler...

Yaşanmış olan tüm sayfalar,
İtina ile,tek tek araştırılır,
Tüm unutulanlar...
Yeniden hatırlanır,
Bir filim gibi,tüm yaşananlar.

Bir çıkış,
Bir umut,
Bir kurtuluş...

Tepe taklak düşerken,
Son bir çırpınış.
Sevdamın sonsuzluğundan,
Hayallerin bitişine,
Umutların tükenişine...

Saniyelerden daha az bir zaman,
Sayiseler içinde yaşanan bir hayat.
Haykırışa az kaldı...

Sayfaları biraz daha hızlı çevir,
Satırları biraz daha hızlı oku,
Mutlaka, ama mutlaka,
Yaşananların içinde saklı kurtuluş.

İşte imkansız olan,
İşte mucize.
Boşlukta tepetaklak uçarken,
Kayaları delmiş
Bir fidan.

Çelimsiz gövdesi
İncecik kolları
Uzanmış sevgi ile...
Ah bir dokunsa der,
Dokunsa da ayaklarının üstüne düşse.

Hiç bir menfaat beklemeden,
Hiç bir çıkarı olmadan
Bir sevgili
Bir yaran
Bir dost gibi...

Düşünürsün,
Ellerimi uzatıp deyebilsem,
Ayaklarım yere gelir
KURTULURUM...

Ama düşünmezsin hiç bir zaman,
O çelimsiz ağacın,
İncecik dalları var
Dokunursam KIRILIR...

..-10-2001 Sakarya