Hani tükendiğin an, yanında bulunur umut
Sevgi içimizde olmasa, sen mutluluğu unut
Umut’un bittiği yerde, elimizde kalır somut
Ulaşabilmek için, çevremize veririz komut
Umut sen olmasaydın, bizler neler? Yapardık
Belki yaptıklarımızla, çevremizi hep yıkardık
Ey umut! son çare olarak, sana başvururduk
Sevgisiz gönüllerde, belki de daima kururduk
Umut, adını koyduğumuz isimle, ortaya çıktı
Umutsuz düşünceler, geleceğimizi hep yıktı
Düşüncesiz hareketler, bizleri daima içeri tıktı
Umutun olmadığı fikirler ise, canımızı sıktı
Her şeyin bittiği anda, ısrarla bekleriz seni
Umut bir gün gelirde, bulur musun? Beni
Umutsuz hiç bir şey olmuyor, anladım yeni
Umut ettiğim kişi, fazla bekletme sev bu teni
30.12.2010
Fikret Gürsoy
ARAŞTIRMACI-YAZAR-ŞAİR-PROGRAMCI
Kayıt Tarihi : 30.12.2010 05:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bilge, bir köylüyü yanına çağırdı, bir sandık verdi ve “Bu sandığı sana emanet ediyorum” dedi. Ama sakın içini açıp bakma! Köylü kendinden emin bir şekilde “Tamam” dedi. Bir süre sonra köylüyü bir merak sardı. Acaba sandıkta ne vardı? İçi içini kemirmekteydi. Sonunda dayanamadı ve sandığı aralayıp bir göz attı. Ama sandığı aralar aralamaz içinden bir sarı güvercin ve bir mavi güvercin Fırlayıp, uçuverdi. Köylü hemen sandığı kapattı. Sandığın içinde bir tek beyaz güvercin kalmıştı. Köylü, bilgeye olanları anlattı. İşlediği suçun farkındaydı, çok utanıyordu. Bilge, köylüye şöyle dedi: 'Kaçırdığın o sarı güvercin insanoğlu için sonsuza dek yaşamı simgeliyordu, yani 'ölümsüzlük' dü. Kaçırdığın o mavi güvercin ise sonsuza dek mutluluk yani 'barış' tı. 'Peki' dedi köylü 'Sandığın içinde kalan beyaz güvercin nedir? Bilge köylünün sorusunu şöyle yanıtladı: 'O da insanoğlunun sonsuza dek uçurmaması gereken şey, yani 'umut' tur.
Mutlu ve umutlu kalın.
TÜM YORUMLAR (29)