Umut! Şiiri - Abdulkadir Karaman

Herkes gitti, kaldi umut!
Her sey bitti, baldi umut!

Gözümde fer, canimda can
Tutundugum daldi umut!

Feryad ederken, her zaman
Imdadima geldi umut!

Hasret cekerken sevince
Kederimi aldi umut!

Karamsarken, teselliye
Kusandigim saldi umut!

Isyan ederken, asiye
Itaatkar oldu umut!

Saklandigim dehlizlerde
Kaybolunca buldu umut!

Mutsuz oldugum zamanlar
Ne, sikintim? bildi umut!

Icimde pasli, pörsümüs
Ne aci var, sildi umut!

Korktugumda sigindigim
Sarildigim, eldi umut!

Hazan sarinca ruhumu
Kokladigim güldü umut!

Omrü ömrüm kadar uzun…
Ben ölünce öldü umut!

12.10.2002 München