Umut dağların yüksek dağların başında kar olmuş.Ve sonsuz yüksekliklerde uçuyor.Peşini bırakmadığımız herşeyin rengi değişik.İçimizde gidilecek bir yerin olmamasıda bizi bilemediğimiz iklimlere itiyor.
Kalabalıkların yalnızlığı ölmüş.Görünmeyen hatıralar yerlerinden birer birer çıkıyor.Yüz vermeyen dünya hiçliğin son perdesini oynuyor.
Gitme kal diyemediğimiz nice hayatlar nerede? Sorgusuz idam edilen hayaller şimdi hangi yürekte?
Bakma soğuk zamanlar gibi yüzüme.
İçimde kal ey umut sessizce.
Kayıt Tarihi : 11.2.2007 14:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sadece burasi siirdi,
bende burayi okudum
........r
İçimde kal ey umut sessizce.
güzel çalışma...
kutlarım..
TÜM YORUMLAR (2)