Umut Şiiri - Emin Zeybek

Umut bu! Mum misali eriyip gider ya,
Bir yanım umut dolu, öbür yanım angarya,
Eriyip giderken umudum yavaş yavaş,
İki yanım arasında, amansız bir savaş,
Öyle bir savaş ki, bir ömür boyu bitmez,
Umudun biri tükense diğeri tükenmez,
Günler gecelere gebe, umudum ise hayale,
Ne kadar hayal kursam da ulaşamam gerçeğe,
Kalem kağıt sırdaşım, kalmadı arkadaşım,
Umut ve hayalden başka, geceler yoldaşım,
Bekliyorum hala, kalbimde azamet var,
Sabır eyle demişler, sonunda selamet var,
Bir şiir, bir türkü, duygularımın kasası,
Baktım ki kalmamış, kimsenin gamı tasası,
Sevda yüklü kervanlar geçerken ağır ağır,
Kalbim sanki kör olmuş, duygularım sağır,
Geniş ufkumda bir pencere, dar mı dar..
İçine ne arzularım, ne umutlarım sığar,

Es hırçın rüzgar! Silip götür ne varsa,
Rahat edemem eğer içimde şüphe kalsa,

Bakıyorum çevreme herkeste bir umut,
Bu dünya sanki, içi boş bir tabut,
Doldurmuşlar ne varsa, insana güzel gelen,
Zevk, sefa, eğlence duyguları körelten,
Bir kutu parçası, içinde baldır bacak,
Dokunsan bin günah ellerinde kalacak,
Disko, bar, taverna, güya eğlence yeri,
Buraya giren kişi unutur tüm dertleri,
Unutsun ne olacak, dertlere derman mı var,
Diye kandırır, bilmez ki orası mezar,
Bir giren çıkmaz gayrı, bu mezardan dışarı,
Bak sabah olacak, tan yeri ağardı..

Ülkem bir hoş olmuş, güya kuşak çatışması,
Herkesin hali bir alem, ağızlarda laf sataşması,
Kökü sapasağlam, dallar yere eğilmiş,
O dallar ki, sam yellerine boyun eğmiş,
Ne yaprak var üstünde, ne bir tek çiçek,
Bildiği tek şey, çamurdan su içecek,
Kuşlar bile konmaz, Yapraklar hasta diye,
Kökünü de kurutmakta, bu dallar iyice,

Kral olmuş çakallar, kurt ölünce koyuna,
Koyunlar habersiz, karşı gelemiyor bu oyuna,

Sokaktan bir ses! ” Tek çıkar yol devrim”,
Köşe başlarına düşmüş, devrim denilen evrim,

Büyük kitap unutulmuş, akılarda tek para,
Hiç durmadan kanıyor, açık bırakılan yara,
Uyanın ey ahali! ! ! Bizi bizden çalmışlar,
Utanmadan bir de, bize sahip çıkmışlar,
Görme zamanı artık, doğruları, eğrileri,
Bizi neyin mahvedip, nelerin yücelttiğini,

Sahipsiz bırakırsak eğer, bu vatan yok olacak,
Biz el koyarsak eğer, ülkem çiçek açacak,

Madem ki gerçek olmaz, beslenen umutlar,
Neden insanoğlu, hep hayaller kurar,
Nefs..Ah nefs, hayata yön veren sen,
Doğru yolda gitmeye, bir ışıksın sen,
Biraz umut, biraz gayret, bu iş başarılır,
Savaş açarsak cehalete, yarınlara ulaşılır,
Hemen başla hiç durma, çünkü vakit daraldı,
Artık kaybedilecek bir dakika dahi kalmadı,

Gönülden bir dua, huzur içinde bir secde,
Gerisi yalan yaşam, gerisi hep nafile….

16 Eylül 1992 BURSA