Umut Şiiri - Erbil Kutlu

Umut mudur insanı yaşatan,
İnsan mıdır yoksa umudu dünyaya kazandıran?
İkisi birbirinden hiç ayrı olamıyor;
Benliğimden biliyorum,
Var olan umutlarım biraz azalsın,
Ölmeyi bekliyorum sadece,
Bir dost arıyorum konuşacak,
Ama bulamayınca,
Sadece uyuyorum,
Hani yatıyorum kara toprağa yatar gibi yatağıma,
Çekince hele de yorganı başımın üstüne,
Ölüyorum bir süre karanlıklarda dolanıyorum,
Bitmemişlerimi düşünüyorum,
Terk edilişlerimi düşünüyorum,
Ağlıyorum bir süre,
Sevdiklerimi düşünüyorum,
Onların yerine kendimi kurban edeyim istiyorum,
Ama bir türlü ölemiyorum…

Ölsem belki kurtuluş olmayacak, onu da biliyorum,
Ama neyleyim ki, artık yük taşımak istemiyorum,
O kadar da cesur değilim, kabul ediyorum,
Alıp da başımı gidemiyorum,
Beni tutanda yok halbuki,
Neyleyim, edemiyorum…

Çok seviyorum, karşılık beklemiyorum,
Ama hep ben kaybediyorum…

Tütsümün dumanı gibi,
Alıp gitsem başımı uzaklara,
Kokum bile kalmasa,
Ne umursayana ne umursamayana,
Ya herkes bilmeli beni,
Ya da kimse varlığımdan rahatsız olmamalı…

Çok çabuk kırılırım bilmezsiniz siz,
Sevdiğim insanlar üzülürse ben ölürüm,
Sebep ben olursam şayet bu üzüntüde
Ben istemeden biterim.
Kaçar tadım tuzum,
Öksüz bir kedi yavrusu gibi ağlar,
Köpeklerden, insanlardan, kargalardan nasıl sakınacağımı bilemem kendimi…

Artık kalmadı hiç umudum!
Deli değilim ben o eski ben gibi,
Kırıkkale tabancamı alıp alıp elime bakıyorum,
Hiç sevmedim onu, ondan özür diliyorum,
Beni bu kahroluştan tek kurtaran o olacak,
Gönlünü hoş tutuyorum.
Çünkü içinde tek bir kurşun var,
Ziyan olsun istemiyorum…

Umutsuzluk mudur insanı ölüme götüren,
Ölüm müdür insanı umduğuna götüren?
Ölüm tek ise eğer,
İnanmasamda dine ve tanrıya,
O halde günahta değilim ben…

Hoşçakalın sevdiğim insanlar
Ve beni sevdiğini sandıklarım;
Sakın üzülmeyin ağlamayın öldüğümü öğrendiğiniz zaman.
Sadece mutlu olun, hani benden evvel olduğunuz kadar,
Ben bir şey kazandırmadım size,
Sadece size sizi tanıttım o kadar.
Hoşçakalın hepiniz, hoşçakalın,
Çok yakında öleceğimi bilin…

Yalnızlığıma kimse ortak olamadı benim,
Bu yüzden kızgınım hepinize,
Aynada bakarsanız yüzünüze,
Ne kadar güzelsiniz göreceksiniz,
Ben buna kandım, aldandım,
Şimdi bundan yalnızım…

Kalmadı hiç umudum,
Kalmadı bir selamım,
Sadece bir canım vardı,
Onu da bırakacağım kararlıyım,
Dayanacak raddem kalmadı artık;
Hoşçakalın…