Umut Şiiri - White Poet

Bana inanamayacağım yalanlar söyleme.
Kendini benden önce kandır, kibir.
Susun sizde arsız duygular, beynime bağırma.
Bilin ki basit çocuk ucuz biridir.
Biridir,
Ateşlerde yürür de ağlamaz,
Annesi duyar diye.
Sessizdir de susar yerini bilir.
Umut!
Benden uzak dur, çek ellerini üstümden.
Sesin artık çok uzaklardan geliyor özgürlük.

Sokaklarda yürüyen bir başına ben.
Ve sen yatağında uyurken duymuyorsan.
Köprüler aldı beni ağlama melek.
Bir gün kollarına bir çocuk koşacak.
Ve coşacak,
Umut onun ellerinde,
Yeni yeni elleri olacak,
Dudakları yanacak, saçları uçuşurken.
Küçük kız ona şarkı söyleyecek.
Beklide..
Beklide yeniden sevecek.

Dalga geçme benimle umut!
Gözlerimdeki damlalar utançtan aktılar.
En sevdiğim pantolon kadar,
Yada çamaşır ipinde bir mandal, bir asker.
Söyle ona anne.
Çocuk deli de, elleri yanık onun de.
Kalbine dokundu da yandı elleri,
İçinde eriyip gitti en sanatçı yönleri.
Düşleri,

Kaşık kaşık şurup oldun bazen umut.
Ama seni tutacak ellerim yoktu.
Ben ağlayamayacak kadar sakat.
Gözyaşı alacak paramda bitti.
Gizleme artık beni.
Gizlenmem korkularım ardına.
Git başımdan karanlık,
Güneş,
Gel kurtar beni.
Yolları açacak kadar ağlamadım mı.