Umut Şiiri - Şenol Mersin

Göçmen kuşların kanatlarında takılı umut,
Bazan yakın bazan uzak adresi benden,
Bir labirent ortasında kalmış hayat,
Dönüşü imkansız çıkışta bulunmuyor umut,

Raylarda ilerleyen bir trenin dumunı sanki umut,
Kendi gelip umudu getiremeyen bir tren,
Dağların kekik kokusuna emanet bırakılmış hisler,
Umudu taşımaktan yorulmuş sanki tren,

Bulutlarla bütünleşmiş yağmur oluyor bazan,
Dört duvar arasında kalmış,bendenim öksüz,
Damlaların asaletinden kısmetini alamamış,
Yüreğim,çatılar altında yine umuda öksüz,

İsmini şiirlerime yazdığım sigaramın dumanı,
Her aklıma geldiğinde derin derin çekmek,
Sanki ben değil çelişkiler içinde kalan o,
Ürkekliğinin sebebi sanırım umut vermek,

Bulunmaz yolların rehberi olmuş hisler,
Ne kadar uzak olsada umut aramalı insan,
İmkansızı oynamak zor,başarmak tarihi an,
Şimdi benim rehberim olmuş,o siyah gözler,

Yanlızlığın allaha mahsuzluğu,insandaki arayış,
Tek başına kalmak hayatta,ölümdür insana,
Okyanus ortasında kalan bir gemi değilmiki,
Sevğiye yelken açan rotasıyla,umuda yalvarış,

Son perdeyi oynuyor topallayan umut,
Dirilişe geçmek ister,elinden bir tutanla,
Aramaya devam eder zavallı gönlüm elbet,
Yine hüsranları oynuyor lâl olmuş umut..