umutsuzluğumun son doruğında üzgün hallerim yine başımda uçuşuyor
yanlızlık acısının kavramını bilmez insanlar sayesinde içimde yeşeriyor
bir bakıma ögrenme derken bir bakıma bir yıkım ve azap oluyor
umut işte herşeyi güzel tadında ve yerinde istemek için direniyor
hırsım doruklarda ama hümanist duyguların en başında yüzüyorken
kapitalizmin pençesinde kendini esirleştirmiş soylu zannedenler
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta