Her yer yıkılmış, insanlar solmuş
Güzelim dünya, harabeye dönmüş
Mutluluk burada, doğmayan günmüş
Ezilen insanın, umudu benim
Her yer kapkara, umut kaybolmuş
İnsanlar tedirgin, acıyla donmuş
Boş olan her dala, baykuşlar konmuş
Yuvasız her kuşun, umudu benim
Baharı hasretle, yazı yok olmuş
Uzanıp gideli, kışı çok olmuş
Zam bir mızrak, devir ok olmuş
Bitmeyen yokuşun, umudu belin
Isıklarla aydınlanır eller
Yarını bugünde, kazanır eller
Zaman mezhede, haza nur eller
Garip bakışın, umudu benim
Bir uzak sesleniş, yakına çağrı
Hasreti bitmez, dinmeyen ağrı
Yangına yer olmuş, Şebap’ın bağrı
Sönmeyen ateşin, umudu benim
03.11.1987
Şebap TekerKayıt Tarihi : 20.4.2006 17:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!