Umut Şiiri - Meral Vurgun

can can içinde
'doğacak gün kan içinde'

yumdu gözlerini
ay düştü koynuna
soyundu geçmişini çırıl çıplak
giydirdi geceye
astı ayın yüzüne düşlerini
sayfa sayfa çevirdi yılları
gerdi perdeyi
başladı fim

seneryo malum
iyi adamlar, kötü adamlar
iyi kadınlar, kötü kadınlar
gökyüzünü avuçlayan çocuklar

mevsim sonbahar
mevsim yaz, kış ve ilkbahar
dağlar, ovalar, ormanlar
ormanlarda aslanlar ve çakallar
kuzu ile kurtlar
kedi ve köpekler

kırlar ve kır çiçekleri
kardelenler, menekşeler
laleler, sümbüller
ağaçlar dallar ve kuşlar
börtü böcek, arılar,karıncalar
ve işte doğa

ve alem
bir yanda açlar ve yoklar
öte yanda varlar ile toklar
çoklar ve azlar
alanlar ve verenler
alavereler, dalavereler
vatan severler, vatan satanlar
bir harcayıp, bin katanlar
sokaklarda, köprü altlarında yatanlar
vurulanlar, vuranlar ve zindanlar
savaşlar ve işgaller
krallar, sultanlar ve soytarılar
kahramanlar, korkaklar ve cesurlar
kimler geldi geçti, kimler kaldı
ve işte dünya...

kimler, kimseler, kimsesizler
kimsecik‘ler gelip geçecekler

ve sen
senden öncesi
ve ben
benden öncesi
senden sonrası ve benden sonrası...

gelip geçtikçe gözlerinden
ay kanadı, ağladı koynunda
sırılsıklam indi başı yastığa

ve sabah
ve akşam
ve gece
ve yine sabah...

işte ömür
işte törpü törpü törpülenen ömür
unut dedi yüreğim unut...

ve Şafak
ve Ufuk
işte gökyüzü
işte güneş
işte sana umut...

Şubat 2002