Umut Şiiri - Sabit Süreyya Sirer

Bir düş düştü yüreğime,
Ne sessizdi, ne de kolay.
Yol taşlıydı, rüzgâr sert,
Ama yürek dedik: "Durma, yol al!"

Bir hayal kurdum, göğe uzanan,
Ne uçurumlar gördü gözüm,
Ne susuşlar büyüdü içimde...
Yine de yıldızlara sordum:
“Olur mu?”
Dediler: “Yeter ki inan, olur!”

Geceler boyu bir adım daha,
Ter, gözyaşı, belki biraz da hüsran.
Ama her düşüşte bir sebep vardı:
Daha güçlü kalkmak için…

Ve öğrendim:
Hayal, sadece düşlemek değilmiş,
Alın teriyle yoğrulunca
Gerçek olurmuş sessizce.

Şimdi her sabah yeni bir umut,
Her adım bir hedefe doğru.
Biliyorum;
Emek verince en uzak bile yakın,
Yeter ki inansın insan,
Yeter ki sevsin yolda olmayı…