Zamanın bir kıvrımında beklerken,
Kırılmış aynalar içimi parçalarken,
Yollar dolandı, sarıldı bileğime.
Kimi taşlıydı, kimi sessiz.
Adını anmazken kalbimde büyüttüm.
Bir çiçek gibi değil,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta