Zamanın bir kıvrımında beklerken,
Kırılmış aynalar içimi parçalarken,
Yollar dolandı, sarıldı bileğime.
Kimi taşlıydı, kimi sessiz.
Adını anmazken kalbimde büyüttüm.
Bir çiçek gibi değil,
Toprağı ben oldum,
Yağmurunu gözyaşımdan akıttım.
Karanlık değildi gece,
Işık da henüz değmemişti yüzüme.
Bekledim uykusuz gözlerle,
Anlatamadım içimdeki umudu kendi gölgeme bile.
Kayıt Tarihi : 13.5.2025 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!