Umut Şiiri - Zeynep Koçar

UMUT
Bir sabah ışığı düştü gözüme.
Geceyi unuttum açtı içimde.
Bir tohummuş gibi büyüdü sensiz.
Yeşerdi ruhumun en derininde.

Yıkılsa da yollar, kaybolsa izler,
Gözlerimde saklı, var hala düşler.
Küle dönen külden doğar bir daha.
Her yağmur sonrası açar çiçekler.

Rüzgâr savursa da dalı, yaprağı,
Kökler hep tutunur bırakmaz bağı.
Gün gelir kuruyan dal filizlenir,
Bir umut yeşertir solmuş baharı.

Denizler kabarsa, fırtına esse,
Uzakta bir liman bekler yine de.
Her gecenin ardı sabaha döner.
Karanlıklar susar gün gördüğünde.

Bazen bir sözdedir, bazen bir tende.
Saklıdır umudun ince sesinde.
Bir gün bir el uzanıverir belki.
Unutma ki hayat tek bir nefeste.

Kırılmışsan, kalkamıyorsan yerden.
Toprak bile sever düşeni bazen.
Göğe kaldır başını yıldızlar der ki,
Her şey geçer yeter ki sen diren.

Bir çoçuğun gülüşüne odaklı,
Bir annenin duygularında saklı,
Umut en güzel şarkı olur bazen,
Düşen göz yaşlarında olur yankı.

Ama bil ki her ne olursa olsun,
Gözlerinden umut gönlüne dolsun.
Her kış bir gün biter, diner fırtına.
Yeter ki yeniden güneşin doğsun.

22.02.2025