Umut Şiiri - Ezgi Teber Atik

Benim umutla bir derdim var.
Yokluğu varlığıma zarar.
Fazlası intihar

Bir şarkı sözü duydum geçenlerde; “umut bazen işkencedir” diye…
Takılmıştı bi kere artık aklıma..
Boşuna değildi ya..
Yüzleşecektim.
Çünkü İnanmaya kalktığımız her an, gerisin geri oturuyoruz.
İşkencesi tam burdaydı umudun.
İçimize en sinen haliyle, her durumun, yeni bilenmiş bi bıçak keskinliğinde umut, sanmaya dönüşüyordu.
Sanmak, yalnızca kendine hayıflanacağın bi yanılgıydı.
Kimseleri suçlayamazsın.
Çünkü sanmasaydın.
Kandırmadı kimse seni…
Her şey seninle ilgili.

Hadi şimdi biraz kendimize kızalım.
Fazla umut ettin
Fazla güvenmek istedin
Sanmak istedin
Sütten yandı ağzın bilmem kaç kere
Yoğurdu hiç üflemedin.
Tüm bu sancıyla sonuçlanan yanılgılarına hep sen izin verdin.
Yeteri kadar kızdıysan ve bu kısmı bi kaç kez okuduysan;
Şimdi kendinde bıraktığı etkisiyle sarılıp barışmak zorundasın.
Hatta üzerine gidip orda akan kana karışmak zorundasın devam edebilmek için yaşamına.

Ama tüm bunları halledebildiğimiz günün hemen ertesi günü, yine umut edelim olur mu?
Çünkü yanılmak öğreticidir.
Yaşamak için, en az yemek içmek kadar ihtiyacımızdır, işkence çektirse de umut.