Karanlık çökerken üstüme,
Gecenin soğuk nefesi,
Bir rüzgar gibi eser uzaklardan.
Bir ağıt,bir feryat gibi
Ama umudum var hala,
Denizin dibinde saklı inci misali.
Gün döner elbet
Dallar yeniden yeşerir
Toprak çatlaklar arasında hayatı fısıldar.
Kırılan dallar göğe uzanır bir daha,
Yıldızlar yeniden parlar
Ve umudun ayak sesleri yankılanır gurbetin sokaklarında
Zor zamanlar.
dizlerim titriyor, yüreğim yanıyor.
Ama her yangından sonra bir tohum filizlenir.
Yarına dair bir söz var çatlak dudaklarımda.
sevgilim;
Kavuşacağız mutlaka o güne,
Hem biz hem mutluluk ile
Her şeye rağmen
Her şeye rağmen
Umudun son nefesiyle..
Kayıt Tarihi : 27.9.2024 16:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!