Umut Şiiri - Yunus Emre Taşkıran

Güneş çoktan doğmuştur, pencerelerin kenarlıklarına.
Fokurdar çaydanlıkta ki su, fıkır fıkır.
Çoluk çocuk sırtlanmıştır, tekrardan çantalarını dertsiz sırtlarına.
İşçiler uyanmıştır, ekmek dertleriyle.
Gecenin soğuğu dağılmıştır, insanların gözbebeklerine.
İyi yada kötü fark etmez, herkes için gün başlamıştır zaten.
Oysaki ben, seni gördüğüm günde hapis kalmışımdır.
Sanki, güneş ve ay evinizin çatısında uyuklar.
Gözbebeklerini ne vakit hatırlasam, ömrümden ömür heba olur.
Attığın her bir adım çalkalar, dikenli gül bahçelerini.
Birbirlerini ezerler, saçlarına ilişebilmek için.
Senden bir haber beklerim, haberinde evet demeni isterim.
Tez vakitte babana söyle ki, dikensiz güller solmadan saçlarına iliştirivereyim.