Dallarımızı kırmışsa ayaz,
kırılıp dökülmüşsek de,
umudunu kaybetme ..
Her gün yeniden doğan güneşle,
toprağa sımsıkı sarılan köklerinle,
en büyük yangınları köze çeviren bir damla suyla
besle umudunu.
Bir tomurcuk yeter bazen,
yeniden yeşermeye.
Bir küçücük fidanla,
ormanlara dönüşmeye.
Bahar gelsin yeniden dallarımıza,
yeşile bezensiz tüm dünya,
çiçekler açsın dallarımızda.
Umut olalım,
küçücük yüreklere,
çoraklaşmış nice toprağa,
ve yorgun,
ve bıkkın,
nice bedenlere,
ille de memleketime, memleketime...
NGD
Aralık 2022
İSTANBUL
Nur Demirciler
Kayıt Tarihi : 12.1.2023 08:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!