Umut Şiiri - Taş İskele

Bir taşın soğukluğu ile
Güneşten korktu,
Hiç güneşi görmeyeceğinden korktuğu kadar...

Bir hikâyeden kopmuşluğuyla,
Geceden korktu,
Gecenin bitecek olmasından korktuğu kadar...

Yer'siz korkuları vardı,
Oynadı yer'inden kırılganlığı toprağın.
Göçük bir hayatta,
Göçük altında kaldığını anladı can...

Mucize kulağına fısıldadı,
Korkma,
Elini, eteğini çekme dünyadan...

İlk mucize verdi,
Sonra umut,
Nihayetinde can.

Son nefesini...