Umut Şiiri - Ümit Ay

Belki de bir gün neyimize bu dediğimiz umut, yağmur olup yağacaktır üstümüze.

Öyle bir vakit ayrılık ise, atalım şemsiyeleri çöplüğe...
Değsin iliklerimin sızıntısına, acıyı rafa kaldırsın kütüphaneci.
Mutluluklar indirsin gökten sonsuzlukça.
Toprağın en bereketli yerine gömsünler aşkı,
Ayrılıklar çıkmaz ayın çarşambasını beklesin,
Biz vuslatın tohumunu ekelim yeryüzüne.
Yeşerip yeşerip dursun vakitlice...

Tohumlar çiçek açar sen baktıkça,
Dokunan külünü savurur, en sevdiğin çiçek bahçesine.
Yeniden dirilişin tadını alırlar gönüllerine.
Biz aşkın dikenli tellerini yontup da geldik derler ölüme...