Umut Şiiri - Amara Roza

Soldu
Bir gül , bir papatya
Günün güzelliği
Gecenin sessizliği
Güzel olan herşey
Bir bir gitti ardına bile bakmadan
Son güneşe özlemle
Ve son gülüşe hasretle
Umudunu yitirme dedi sevda
Bulutlara bırak tüm öfkeni
Belki yağmurlar ile iner troprağın kızgınlığına
Bir yel olurda değer saç tellerine
Avuçlarınada bırakır tozlarını
Kıyameti ben koparıcam der gibi dökülür gözlerindeki nefret
Zamana kızgınsın biliyorum
Geç kalınmışlığa ve belki de imkansızlığa
Bende kızgınım
Ama Kaderin acı yazgısına inat la umut diyorum her defasında