Umut Şiiri - İlyas Çakır

UMUT

Bir umûdu olmalı insanın
Yaşanmışlıklar için
Bir de umut vereni
Satılmış olsa da davalar
Şairin ‘’Bir davası olmalı’’dediği gibi

Umuda bürünen bir dostun olmalı meselâ
Sen yumduğunda gözlerini açan,
Bir çift gözün daha olmalı sehere açılan,
Sen dururken o koşan.
Öyle boş avuntularla, kuru tesellilerle değil,
Hayat bıraktıkça yükünü omuzlarına
Bir omuzdaş, bir sırtdaş, bir gardaş olmalı.

Ve de unutmamalı, hiç unutulur mu dostum
Dost dediğin,
Sevincinde de kederinde de hep YÂDINDA olmalı
Gülerken umut saçan gözlerinde
Hüzün sarınca dört bir yanını
Süzülen gözyaşlarına avuç açan olmalı.

Hey hât
Beyhûde ömrüm, beyhûde zaman
Meğêr dostun muhâbbeti
Bir arzu î mûhal imiş, âh amân
Umut yine bürünmüş tebdil î hezêyân

Aç gözlerini İlyasça
Dostlar da umutlar da hâlâ
Pandora’nın kuyusunda
Unutma, unutulur mu hiç
Acılar hep için için yaşandı yalnızca

Korkma, korkmayacaksın,
Kendinde dirileceksin bu defa
Ne kaldı ki geride ?
Bir boşluk, bir yâr
ki
Bir rüzgar olamalısın, hazân rüzgarı
Bırak ardında savrulsun
Unut o yaprakları

Umûdu mu arıyorsun, dinle bak
Unutur mu hiç kadîr î mutlak
Sen yeter ki sonsuzluğa avuçlarını aç
Aczi beyân eyle
Hâcetini izhâr eyle
Hülâsa
Sen kul değil misin hele bir akl eyle
O vakit göreceksin,avuçlarından semâya akan
Mutlak muhâbbeti
Ebedî ikâmette, ezelî sââdeti.

İLYASÇA