Umut Şiiri - Mehtap İnan

Umut diyoruz, o bir suflör...
Aynı cümleyle herkesin tiyatro sahnesinde...
Heykeltraş, yüze ışık veren,
Bir mimar yeniden yeniden şekillendiren...
Bir öğretmen ideallerini kaybetmemiş
Ve lohusa bir kadın memelerine süt gelmiş...
Kırmızı başlıklı kız, tilkiye güvenen
Geceleri kimsesizken kalbin ritmini ezberleyen bir kız...
Tavanda bir pencere, başüstünde yıldız
Tavada bir balık karnımız doydu dedirten, arsız...
Umut pak bir gömlek
Kimseye göstermeden her sabah giyilen!
Kimse öğretmese de
Her gün doğumunu ebesiz sabırla bekleyen!