Umut Şiiri - İsmet Ülker

Umudum kayboldu, yiğidim, umudum.
Şu dağların ardında olabilir mi umut?
Umutsuz yaşamak çok zor!
Kim aldı, kim sakladı umudumu?
Umutsuz yaşana bilinir mi evlat?
Bu mümkün mü?
Şimdi, ben umutsuz, umut bensiz!
Söyle delikanlı...
Umut geri döner mi?
Bilmiyorum deme, yıkılır kalırım.
Ben o'nsuz iflah olmam, umutsuz yaşayamam.
Umudumu geri istiyorum, umutsuz yapamam.
Sen, yaşlarındaydım, bıyıklarım daha yeni terlemişti.
İçim içime sığmıyor, bedenim ruhuma dar geliyordu sanki.
Umudum vardı gelecekle ilgili…
Tabii ki; bir de düşlerim.
İşte; görüyorsun evlat.
Ekmeği bile öğütmüyor dişlerim.
Artık yaş erdi kemale.
Sen, sen ol, umudunu kaybetme!
Umut varsa varsın, umut ettiğin sürece yaşarsın.
Umut mu?
Belki, bir çocuğun sessiz çığlıklarında...
kim bilir?