Umut Şiiri - Aişe Emetullah Buhari

Yok artık yarına sakladığım bir umudum,
Talihsiz bir rüyaydı tanışıklık.
Ardında yağmur ve gözyaşı bırakandan,
Daha insafsızcaydı bu yok oluş.

Sevginin ve güvenin,
Dizginlenmez bir at gibi uzaklaştığı şu yaz gününde.
Boğazıma çöreklenen serin yumru,
Emeklerim mi?
Yoksa vefanın yok oluşu mu ?

Elime konan bir kelebek hatırlatıyor bana nahifliğimi,
Kırılganlık sanki içimde zindan.
Düşmeyeceğim artık o buhrana,
Vefayı hazine gibi saklasam da koynumda
Tedbir omuzlarımda.

Yok artık yarına sakladığım bir umudum,
Elime konan kelebeğin kanadında değil,
Avucumda umutlarım.
Ben, benim en sadık yoldaşıyım.
Umut; benim adım...