Umut Şiiri - İlhami Canbolat

Bilmediğim bir yerde,
Bir akşam vakti...
Ay ışığında gördüm,
Aydan parlak sureti...
Ama yaklaşamadım.
Ve o akşam gördüm,
Dünyanın ay ile yaptığı,
Kusursuz işleyen akdi...
Ne yaptımsa uzaklaşamadım.

Gün ışığı kayboldu akşamda.
Gözlerim gecede aradı.
Ay da kayboldu.
Ama umudum hep vardı.
Yaklaşamadım.
Ne yaptımsa uzaklaşamadım.

Geceden gelmedi,
Gündüzü bekledim.
Her yeni güne umut besledim.
Gelmedi.
Umudu kaybetmedim...

Ayı da her gün gözledim.
Aydaki o parlaklığı,
Bir daha görmedim.
Ben o akşamı da
O ayı da özledim...

Bulutları bekledim,
Yağmurla gelir diye.
Belki bir damlasında.
Ya da ansızın
Şimşeğin çakmasında...
Gelmedi...
Bir damla sevinci vermedi...

Yağmur sonrası güneşle çıkan
Gökkuşağına umut besledim.
Yedi rengin arasında,
Yeni bir renk bekledim.
Gelmedi...
Kül rengi hayatımı,
Renklendirmedi...