Umut Şiiri - Sinan Alataş

Karardı.
Ruhun pencerelerinden
Işık sızmaz benliğe
Zifiri bir gece
Acılar dolanır damarlarda kan yerine
Umutlar kördüğüm
Duygular donuk…

Çileler söndürür gözlerden feri,
Gülmeler sahte,
Sevinçler buruk.
Çay demini alınca koyulur rengi,
İnsan demlenince beti benzi soluk…

Tuz buz eder bir bakış
Dağılır insan.
Kezzap sözler mum gibi eritir ruhu,
Bir yangın, yüreği yakar da geçer
Akıl arafta küskün
Gönüller soğuk…

Çaresizlik ruhu kıskıvrak sarar
Huzura sürgün kalp
Mutluluğa aç
Sözler susar
Yaralar oluk oluk kanar
Dünya dar gelir
Nefesler boğuk…

Umudunu gölgelemesin arsızca çilen,
Coşkun yakarışlarla şahlansın sinen
Yetişip boğunca dertleri derman,
Zannetme güldürmez yüzleri maşuk…