Umut,
Sen bizlerden hiçbir zaman gitmedin.
Her zaman bizimleydin.
Yine bizimlesin.
Bir asır önce de,
Bugün de,
19 Mayıs 1919’da,
Bir ateş yandı.
Nice nesiller o ateşin ışığında yetişti.
O nesiller oldu, bitti,
Birlikteydi.
Düşünendi.
Bayrağı buralara kadar getirdi.
Sıra bizdeydi.
Rehberimiz hiç değişmedi.
Mustafa Kemal Atatürk,
“ Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur. “ dedi.
Atatürk’ün ışığında aydınlandık.
Isındık.
Şimdi o ışıkla doğru yolu bulmak gerek.
Bakalım nasıl günler geçecek?
Bu dağılan toplum ne zaman birleşecek?
Ufak heveslerden ne zaman vazgeçecek?
Ortak ebedi hedefte birleşecek?
Kayıt Tarihi : 18.5.2018 22:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muharrem Güney](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/05/18/umut-1441.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!