Umut Şiiri - Volkan Nadi Evvel

Umuda giden yolculukta
Takılıyor gözlerim zifiri karanlığa
Dolanırken zihnimin virajlarında
Olmadık yollara sapıyorum.
Düşünce denizinde yüzüyorum sanki
Çarpıyorum bazen durgun
Bazen de hırçın dalgalara.
Birden!
Yağmurun ıslattığı yolu
Taa uzakta geceye
meydan okuyan ışığı farkediyorum.
Küçük damlacıkların cama çarpışı
Ve aşağı doğru akışı
Belki umudun sönüşü
Belki de toprağa can verişi
İçimdeki ışığın yanışı
Hafif bir heyecan sökün ediyor bedenime
Karanlıktaki lambalar çoğalıyor kendiliğinden
Her yer aydınlık!
Berraklaşıyor artık siluetler
Karmakarışık düşünceler...
Siliniyor kör karanlık gece
Bir ışık huzmesi alıyor gözümü
Doğuyor zihnimin güneşi
Küçük bir tepenin üstünden.