Umut Şiiri - Volkan Sevinç

Öyle analoji falan bilmezdi
Bir iki kez kumdan kale yapmıştı
O kadar
Yalnızlıktan şikayet etmezdi
Sevilmemekten ettiği kadar
Belki kumlara yakin hissediyordu
Denize uzak olduğu kadar
Sevmeyi bildi hep
Vardı sevilmeyi unuttuğu kadar
Neden yaptığını bilmiyordu kaleyi
Yıkılacağını bildiği kadar
Kimsenin kalesini yıkmadı belki,
Ama yine sevmedi hiçbirini
Kendisininki kadar
Belki yalnızlığı özel kılmıştı onu
Belki de sıradandı herkes kadar
Yine de insandı nihayetinde
Tek istediği mutlu olmaktı,
Üzülene kadar