Umut Şiiri - Filiz Güngör Laçin

Yaşamalı insan yüreği çarptığınca...
Güneş,teninden kemiğine aktığınca...
Gökkuşağındaki yedi renge baktığınca...
Hayatına dokunup,sonra vedalarla
Gittiğinde sevdikleri,
Gülümseyebilmeli insan aldırmadan...
Sonra dönüp önüne devam edebilmeli...
Taşa,çalıya aldırış etmeden...
Kapatmamalı gözlerini ışığa...
Duymalı en ufak sesi bile...
Kaçırmamalı akıp giden zamanı
Yakalayabilmeli yıldız yağmurlarını...
Dolunay saltanatıyla sarsılmalı ruhu...
Denizlerin maviliğine dolanmalı ayakları...
Zamanı geldiğinde, gülümseyerek
Tamamlayabilmeli menzilini...