Ne deniz denizliğini bıraktı,
Ne gökyüzü maviden vazgeçti.
Çünkü şeffaf olan herşey maviye çalardı rengini,
Umutla bekleyenler için.
Bir kış masalına hazırlansada yaşam,
Ne ağaç kendi baharını bıraktı,
Ne çiçek renginden vazgeçti,
Umudun rengiyle boyandı herşey.
Güzel günler için.
Ne şarkılar söküldü sazların tellerinden,
Ne şiirler küstü şairlere.
Yazdı kalem dile geldi,
Şiir oldu, şarkı oldu.
Dünya sevmeyi öğrendi.
Mine Yılmaz Sevinç
16.Ekim.2022
10:00
Kayıt Tarihi : 29.5.2025 21:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!