Belki...
Islanacağız yine yaz yağmurlarında,
Yüzümüzde iplemeyen bir gülümseme.
Ardından güneş ısıtacak tenimizi, yağmurun buğusundan eser bırakmayarak kemiklerimize kadar.
Yürüdüğümüz yollardan farklı yollar çıkacak karşımıza,
farklı denizlere yelken açacağız.
Yeniden diyeceğiz, yeniden...
Sesimize ses veren olacak birgün mutlaka.
Ne içinde debelendiğimiz kör kuyular kalacak,
Ne cehennemin yedi kat dibi,
Hiçbir şeyi unutmadan, bir incir çekirdeğine sığdırıp saklayarak
Bir bebeğin masumiyetiyle,
Anka kuşu gibi küllerimizden yeniden doğacağız.
Kayıt Tarihi : 4.1.2017 17:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şule Solakoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/01/04/umut-1336.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!