Umut Şiiri - Berivan Kaya

Tutuldum sandılar bir zindan ve ölüm arasında
Aşkı ve isyanı
Efendilerine tutsak sandılar bu köprü üstü...
Huzuru
Meryem’in kucağında kanatlarını
yere bırakmış İsa saydılar...
Merhamet için sıraya girdiler sunaklarına
kurban arayanlar

Zindan ve ölüm arasındaymış sandılar bu köprü üstü
Ağlamak için zor günlere
İç geçirmek için görünmeyen güneşe

Kanımın akmadığını yaralarımdan yalan
Göğe yükseleceğim hepten iftira
Dimdik duruyorum bir falez gibi
Taze sulara teşne isyanlarla...

Ve biraz da
O daracık yerden bana bakan gökyüzü için…
Dışarıda inadına hayat
Kıyının zindanıma sokulmuşluğu
Dalgalar kamçılıyor ayaklarımı

Saçlarıma tutunan hüzün ölüyor
Zindancı başı ölüyor
Gökyüzü çarpıyor küçücük bir yıkıntı arasından
gözlerime...
Bir daha gözlerime doğuyor zaman
Ellerim denize uzuyor
Yaralarımdan büyütüyorum aşkı

Floransa, Arno Nehri Ağustos 2014