/hayata tutunmaktır/
tohumu karanlıkta çatlar umudun
filizlenir uç salar dışa
aydınlığa
havaya
suya
boy atar dikine
uzar gider güneşli yollardan yükseğe, yüceye
ulaşır varmak istediği menzile
toprağın derinlerinden fışkırır umut
başlar- biter
biter- başlar devinim içinde
kendi kendine
“umut bitti” denildiği zamanda
yenisi ekilir toprağa anında
çimlensin de yeni umutlar doğsun diye
umut bu
İnsana su kadar, hava kadar, güneş kadar elzem olan
umutsuz da yaşanmaz ki
UMUT / hayata tutunmaktır /
umutla tutun hayata, mutlu yaşa ömrünü…
Kayıt Tarihi : 13.2.2016 18:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!