Arşınlarken bir başıma sokakları, kafamda hep aynı soru,
“Olur mu acaba, anlar mı ona karşı olan hislerimi? ”
Yoksa; çoğu zaman olduğu gibi çevirip başını umursamadan,
Uzaklaşıp kaybolur mu gözden?
Yine de sönmüyor içimdeki umut ışığı,
Düşünmek bile istemiyorum şairin dediği o cümleyi,
“Sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi! ”
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta